Λίγα λόγια για τον Dr.Edward Bach
Τα ανθοϊάματα Bach έγιναν γνωστά με το όνομα του ανθρώπου που τα ανακάλυψε και πρώτος εισηγήθηκε αυτό το είδος θεραπείας. O Edward Bach ήταν που έζησε και εργάστηκε στην Αγγλία (1886-1936), με αξιοσημείωτη προσφορά στον χώρο της κλασσικής ιατρικής, αλλά και με έντονο ενδιαφέρον για τη σχέση της ασθένειας με τον άνθρωπο, με την ψυχολογική του κατάσταση, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του.
Παθολόγος και βακτηριολόγος αρχικά και ομοιοπαθητικός ερευνητής αργότερα, άφησε την καριέρα του στο Λονδίνο για να ζήσει στη φύση και να μελετήσει τις ιδιότητες των φυτών. Μέχρι το τέλος της ζωής του ο Edward Bach ανακάλυψε τα 38 ιάματα του συστήματος ανθοθεραπείας που φέρει το όνομά του.
Γνωρίζουμε από τις διηγήσεις των συνεργατών του ότι, βιώνοντας ο ίδιος προσωπικά κατά διαστήματα τις αρνητικές ψυχοσυναισθηματικές καταστάσεις στις οποίες απευθύνονται τα ανθοϊάματα που ανακάλυψε, χρησιμοποιούσε στη συνέχεια την οξυμμένη του ευαισθησία για να μελετήσει εκείνα τα φυτά που μπορούσαν να αποκαταστήσουν την αρμονία στην ψυχή και στον νου. Στη συνέχεια χρησιμοποιούσε τα ιάματα αυτά για να βοηθήσει τους ανθρώπους της υπαίθρου όπου έζησε και οι οποίοι προσέρχονταν σ’ αυτόν για βοήθεια.
Ο Edward Bach πίστευε πως μια μέρα θα κατανοηθεί απ’ όλους ότι η θεραπεία της ασθένειας θα πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν την κατάσταση του νου και της ψυχής του ανθρώπου. Στο βιβλίο ‘θεραπεύσου’ (Heal Thyself), που αποτελεί την πνευματική του διαθήκη, έγραψε: << η αρρώστια δεν θα θεραπευτεί και δεν θα ξεριζωθεί ποτέ με τις παρούσες υλιστικές μεθόδους, για τον απλό λόγο ότι η αρρώστια απο τη φύση της δεν είναι υλική… είναι στην ουσία το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ανάμεσα στην ψυχή και τον νου και δεν θα εκλείψει παρά με πνευματική και νοητική προσπάθεια>>.*(πηγή παραγράφου).
Η ιστορία του Edward Bach
Αγγλία-Μoseley. Είναι στις 24 σεπτεμβριου του 1886 που γεννιέται ο διδάκτωρ Edward Bach, σε μια οικογένεια βιομηχάνων της σιδηρουργίας. Σ’αυτά τα τέλη του 19ου αιώνα, η ζωή είναι σκληρή. Οι άντρες και οι γυναίκες δουλεύουν πολύ. Υπάρχουν πολλά ατυχήματα, τραυματίες, άρρωστοι. Εκείνη την εποχή, δεν υπάρχει κοινωνική πρόνοια, πολύ μικρή αλληλεγγύη. Αν αρρωστήσει κάποιος, δεν υπάρχουν πλέον έσοδα. Έρχεται λοιπόν λιμός, μερικές φορές ο δρόμος… και επιπλέον πρέπει να πληρωθεί ο γιατρός και η περίθαλψη.
Ο νεαρός Edward Βach έχει εύθραυστη υγεία. γύρω στα 18 του, αποφασίζει να εγκαταλείψει την γενέτειρα εξοχή του για να πάει να σπουδάσει ιάτρικη στο λονδίνο. Το ιατρείο του γεμίζει απο ασθενείς. Εξετάζει σχεδόν μέρα και νύχτα. Εξαντλείται λοιπόν απο την υπερβολική δουλειά και καταλήγει να αρρωστήσει πολύ σοβαρά. Ωστόσο και ενώ οι συνάδελφοι του πιστεύουν ότι θα πεθάνει, βγαίνει απο το κώμα, ξαναρχίζει να δουλεύει και συνεχίζει τις έρευνες του.
Σε αυτές τις αρχές του 20ου αιώνα, η σύγχρονη ιατρική έχει κάνει μεγάλες προόδους: κάνει διαγνώσεις, συνταγογραφεί, χρησιμοποιεί εμβόλια, ενέσεις ορού κλπ. Αλλά, μετά τις σύντομες επιτυχίες σε κάποιες οξείες ασθένειες, εμφανίζονται όλο και περισσότερες χρόνιες παθήσεις, συχνά καινούργιες, οι οποίες προκαλούνται απο τις μή φυσικές και τοξικές φαρμακευτικές αγωγές.
Παράλληλα με αυτήν την χημική ιατρική υπάρχει ωστόσο ακόμη μια παραδοσιακή και φυσική ιατρική η οποία μελετά την ανθρώπινη κράση, όπως και τις σχέσεις που την συνδέουν με το φυσικό περιβάλλον. Απο την πλεύρα του, ο διδάκτωρ Edward Bach μελετά την ομοιοπαθητική και την βακτηριολογία. είναι επίσης σε επαφή και με τους εσωτερικούς κύκλους οι οποίοι του παρέχουν γνώσεις για την κοσμολογία και για τις πνευματικές όψεις της ζωής. Μελετά κυρίως την αστρολογία.
Παρά την σταθερή επιτυχία με τους ασθενείς του, εκτιμά ότι οι παρεχόμενες φαρμακευτικές αγωγές είναι ακόμη υπερβολικά τοξικές, πολύ ακριβές και ότι δεν προσφέρουν μακχρόχρονη θεραπεία. Συνεχίζει λοιπόν τις έρευνες του και ανακαλύπτει μια αναπάντεχη σχέση: συγκρίνοντας τις αναλύσεις των ασθενών του με τις σημειώσεις που κρατούσε για τον χαρακτήρα τους, την ψυχολογία τους, ανακαλύπτει μια σχέση ανάμεσα στην κυριαρχία των εντερικών βακτηριδίων και σε ορισμένες ψυχικές συμπεριφορές.
Δημιουργεί λοιπόν ομοιοπαθητικά φάρμακα τα οποία βασίζονται στην εντερική χλωρίδα και τα οποία χρησιμοποιούνται ακόμη και στις μέρες μας με την ονομασία ”νοσωδη του bach” (”nosodes de bach”). Αλλά η ομοιοπαθητική δεν το ικανοποίει απόλυτα: είναι περίπλοκη, τα φάρμακα είναι δύσκολα στο να επιλεγούν και κάποιες φορές αποδεικνύονται επικίνδυνα, κυρίως στα υψηλά διαλύματα.
Θέλει μια ιατρική απλή, εύκολη στη χρήση, φτηνή, προσιτή και χωρίς παρενέργειες. Είναι πεπεισμένος ότι η απάντηση στα ερωτήματα του βρίσκεται στην φύση και ότι εκεί είναι που τα απλά, τα φυτά, θα αποκαλύψουν την δύναμη θεραπείας που έχουν. Παρόλη την επιτυχία που έχει το ιατρείο του, εγκαταλείπει το λονδίνο και φεύγει στην εξοχή.
Η αναπάντεχη ανακάλυψη
Εκεί είναι που, υποφέροντας ο ίδιος απο πολλές ασθένειες, ανακαλύπτει το απόσταγμα των λουλουδιών και τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
Όταν αυτό το φυτικό απόσταγμα έρχεται σε αντήχηση με τον ασθενή, με τις ενέργειες του, την αρχή της ομοιότητας, πολύ γνωστή στην ομοιοπαθητική, επιτρέπει μια βελτίωση και ακόμη και την θεραπεία του ασθενή. Ο διδάκτωρ Bach είναι, όπως και ο Ιπποκράτης, ένας μεγάλος παρατηρητής και ένας μεγάλος ερευνητής.
Ούτε αυτός πιστεύει σε υπερφυσικά αίτια των ασθενειών. Ωστόσο, τα αίτια της ασθένειας δεν βρίσκονται τόσο στα υγρά του ασθενή όσο στην προσωπική του δυσαρμονία. Στην φιλοσοφία του ο διδάκτωρ Edward Bach πιστεύει ότι αρρωσταίνουμε γιατί το εγώ μας, η γηίνη προσωπικότητα μας, έρχεται σε σύγκρουση με το θείο επίπεδο της ψυχής. Αυτό το εκφράζει σε μία φράση που βγάζει σημερα όλο της το νόημα:”η προσωπικότητα χωρίς σύγκρουση έχει ανοσοποιηθεί ενάντια στην αρρώστια”
Άν δεν υπάρχει υπερφυσικό αίτιο για την ασθένεια, δεν υπάρχει λοιπόν ούτε φυσικό αίτιο, αλλά μάλλον ένα σφάλμα, μια κατάχρηση στην συμπεριφορά, μια ασυμφωνία με το <<θείο>> επίπεδο, λίγο σαν τους μύθους και την θρησκευτική παράδοση. Ωστόσο, για τον διδάκτορα Bach, είναι δυνατόν να θεραπευτούμε, όχι προσπαθώντας να καλοπιάσουμε τους θεούς με προσευχές και θυσίες, αλλά εγκαταλείποντας το εγώ μας και αφήνοντας να δράσουν οι πιο λεπτές δονήσεις του φυτικού βασιλείου, τα άνθη. Από την άλλη, η παράδοση των απλών στοιχείων, που αποστέλουν τον άνθρωπο όπως και το σύμπαν, είναι μέρος των γνώσεων του Edward Bach και μάλιστα του βιώματός του.
Όντως, τί συνέβαινε στο οικογενειακό σιδηρουργείο? Το μετάλευμα, στοιχείο γη, τοποθετούνταν στην υψικάμινο, τρεφόμενο απο την φωτιά. Αυτό διατηρούταν απο φυσήματα που έφερναν αέρα και το μέταλλο σε τήξη, αφού καλουπωνόταν, ψυχραινόταν στο νερό. Μια ολόκληρη αλχημεία που θα αναπαραχθεί για την παρασκευή των φυσικών φαρμάκων: τα πέταλα (στοιχείο γη) μαζεύονται και τοποθετούνται σε μπόλ με νερό,ο ήλιος (στοιχείο φωτιά) δρά μέσω του αέρα για να μεταδώσει τις δονήσεις του άνθους μέσα στο νερό, επιβεβαιώνοντας έτσι έναν μεγάλο αλχημιστή του μεσσαίωνα: ”Κάθε πράγμα βρίσκει την λύση του μέσα στο νερό”. Και είναι με αυτή την μορφή που τα βασικά βάμματα, με πρόσθεση αλκοόλ, διατηρούνται και χρησιμοποιούνται σαν βάση των περίφημων φυτικών ελιξήριων ή φαρμάκων του δόκτορα Bach.
Η σύνδεση με τον Ιπποκράτη
Αντίθετα με τον Ιπποκράτη, ο Edward Bach δεν μας άφησε παρά μόνο δύο γραπτά σχετικά μικρά: το ”heal thy self” και το ”the twelve healers and others remedies”.
Επανακτήθηκε ωστόσο και η μέθοδός του αντιγράφτηκε από πολλούς ερευνητές. Απαριθμούμε στις μέρες μας πάνω απο 6000 διαφορετικά ελιξίρια βασισμένα στην μέθοδο του δόκτορα Bach.
Αυτή η ιατρική έχει λοιπόν λαμπρό μέλλον μπροστά της, όπως και οι αρχές και οι ιδιοσυγκρασίες του Ιπποκράτη που εφαρμόζονται ακόμη και σήμερα στην μελέτη και την άσκηση της φυσιοπαθητικής.
Ο Bach συνδέεται με τον Ιπποκράτη με πολλά κοινά στοιχεία. Στοιχεία που πρέπει να έχει ένας ολιστικός ιατρός όπως:
- Ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου ενώνονται με την ιατρική, η φιλοσοφία και η θρησκεία.
- Ένα πνεύμα παρατηρητή, ένα μυαλό κριτικό και ανοιχτό.
- Μία θέληση να φτάσουν στην ουσία των πραγμάτων.
- Μία ακρίβεια την οποία μπορούμε να χαρακτηρίσουμε επιστημονική σύμφωνα με τις γνώσεις της εποχής.
- Η εφεύρεση ενός σύνθετου συστήματος, λογικού, το οποίο λαμβάνει υπόψη τις παρατηρήσεις και όχι τις εικασίες.
- Η βαθειά επιθυμία να βοηθήσουν τους ασθενείς, χωρίς ιδέα φιλοκερδίας ούτε εξάρτησης.
- Οι σχέσεις με την μεγάλη παράδοση των στοιχείων: φωτιά, γή, αέρας, νερό.
- Η αναζήτηση μιας μεθόδου απλής, εφαρμόσιμης από όλους.
- Η δημιουργία φαρμάκων από τον φυτικό κόσμο.
- Η αναζήτηση του όσο γίνεται πιο αβλαβούς φάρμακου, το περίφημο ”primum non nocere”-πρωτίστως να μην βλάπτει.
- Ο γιατρός συμπαραστέκεται στον ασθενή, δεν στοχεύει στην προσωπική του επιτυχία.
- Τα φάρμακα επιλέγονται σύμφωνα με συγκεκριμένη παρακολούθηση της ατομικής τυπολογίας.
- Δεν υπάρχει απόρριψη της φιλοσοφίας ή της θρησκείας, αλλά ευνοείται η εργασία του ανθρώπου.
- Το άτομο που νοσεί είναι κατά μεγάλο μέρος ή απόλυτα υπεύθυνο για την ασθένεια του και είναι στην δικαιοδοσία του να αλλάξει συμπεριφορά: προσαρμογή στον τρόπο που τρέφεται, που κινείται, που αποβάλλει, που φροντίζει τον εαυτό του, που βλέπει την ζωή.
δύο φράσεις που αποδίδονται στον καθένα τους είναι:
Ιπποκράτης:
”οι ασθένειες είναι κρίσεις υγρογενούς εξαγνισμού, οργανικού καθαρισμού και απόρριψης τοξινών”
”να είναι η τροφή σου το φάρμακό σου και το φάρμακο σου η τροφή σου”
Edward Bach:
”η ασθένεια είναι η αποκρυστάλλωση μιας νοητικής συμπεριφοράς”
”η απλότητα της μεθόδου να μην σας αποτρέπει από την εφαρμογή της”
*Απόσπασμα από το βιβλίο της Μαρίνας Αγγελή: Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ. Πεμπτουσίες των λουλουδιών για την υγεία της ψυχής και την πνευματική εξέλιξη. Τα ανθοϊάματα Bach στη θεραπεία και στην καθημερινή ζωή.